چه از خانه کار کنیم و چه در یک مدل هیبریدی، نمی‌توانیم فاصله‌ای رو به رشد با همکارانمان احساس نکنیم. این برای افرادی که کار خود را کاملاً از راه دور شروع کرده اند بدتر است. گفتگوهای کوچک، شناختن یکدیگر یا حتی احساس انگیزه در یک دوره زمانی طولانی سخت تر است. آیا از سال 2020 تاکنون چنین احساسی داشته اید؟

از رهبران انتظار می رود که موتورها را روشن نگه دارند، اما همه تلاش می کنند بفهمند که چگونه کارگران را با انگیزه نگه دارند و کار را ترک نکنند. مدیریت کارگران از راه دور با مدیریت فیزیکی آنها در اداره متفاوت است. قبل از شیوع بیماری همه گیر، ۷۷٪ از رهبران قبلاً یک تیم از راه دور را مدیریت نکرده اند و ۸۹٪ یک تیم نیمه راه دور را مدیریت نکرده اند.! آن روی سکه، 78 درصد از کارمندان می‌گویند که می‌خواهند نوعی از گزینه‌های کاری انعطاف‌پذیر و از راه دور ادامه یابد.

انرژی رهبران کاریزماتیک دیگر مسری نیست. تلاش بیشتری لازم است تا همه احساس کنند دوباره بخشی از یک تیم هستند. فرهنگ خلاقانه‌ای که ما در طول سال‌ها در بسیاری از آژانس‌ها و بخش‌های بازاریابی ایجاد کرده‌ایم، به سختی قابل تکرار است، حتی در مدل‌های ترکیبی سخت‌تر.

اصل کلیدی برای توانمندسازی اعضای تیم و پرورش خلاقیت و بهره‌وری… اجازه دهید آنها آزادانه کار کنند.

اعتماد کنید

نقطه شروع است اعتماد کنید. داشتن اعتماد به شایستگی و حرفه ای بودن اعضای تیم به این معنی است که به آنها فضای لازم را بدهید تا بهترین ارزشی را که می توانند برای کسب و کار شما به ارمغان بیاورند. رویکرد نظارت بر نیروی کار بخشی جدایی ناپذیر از دوران صنعتی بود که کارگران زمان را با وظایف خود برای کسب درآمد مبادله می کردند. اکنون که در سرمایه دانش هستیم، چگونه می‌توانیم زمان تفکر را دنبال کنیم؟ ما نمی توانیم. بهترین راه اندازه گیری کیفیت و ارزش کار نسبت به زمان صرف شده توسط کارکنان در رایانه است. برای محیط‌های خلاق و بازاریابی، تأکید بر ارزش با گذشت زمان اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. قراردادهای مشارکت و فروش همیشه در جلسات قهوه (یا نوشیدنی) جعل شده است. ایده های خلاقانه در دوش آب بدنیا می آیند. حتی تفکر استراتژیک کسب و کار می تواند آنقدر غیرقابل پیش بینی باشد که بتوان آن را صرفاً با زمان اندازه گیری کرد.

نقص

نکته بعدی این است نقص. از آنجایی که همه افراد جدا از یکدیگر کار می کنند، یا با برنامه های مختلف وارد دفتر می شوند، مردم بیشتر احساس انزوا و تنهایی می کنند. سال‌ها پیش، من این شانس را داشتم که تیم بسیار با استعدادی از مدیران دیجیتال را در سراسر آسیا رهبری کنم. هر یک از آنها تنها متخصص دیجیتال در تیم های بازاریابی مربوطه کشور خود بودند. به طور طبیعی، همه در کشورهای خود احساس تنهایی می کردند، زیرا از نظر فیزیکی از تیم دیجیتال منطقه ای بزرگتر جدا بودند. اولین کاری که انجام داده بودم این بود که ابتدا همه آنها را در تماس های معمولی گرد هم آوردم تا اطلاعات خود را به دست بیاورم و به اشتراک بگذارم. بعد، من یک سیستم دوستان راه اندازی کردم تا مطمئن شوم که همه دوستانی برای بحث در مورد مسائل دیجیتال دارند. در نهایت، با دعای خیر مدیران بسیار سخاوتمند کشور، من مجموعاً مدیران دیجیتال را برای یک کارگاه آموزشی یک هفته ای در یک مکان واحد آوردم. ما با تیم جهانی تمرین کردیم، روی استراتژی منطقه ای همکاری کردیم، روی طرح دیجیتالی یک کشور دیگر کار کردیم، و بعد از شش با هم بودن، پیتزاهای زیادی داشتیم. وقتی افراد از هم دور هستند، تلاش بیشتری برای گرد هم آوردن افراد و احساس مشارکت نیاز است. مردم موجودات اجتماعی هستند – من معتقدم وقتی مردم را دور هم جمع می کنیم، بهترین ایده ها تولید می شوند. ما مجبور نیستیم مردم را به صورت فیزیکی دور هم جمع کنیم – مجازی هم کافی است!

درک و همدلی

وقتی محدودیت ها شروع به از بین رفتن کرد، خیلی مشتاق بودم که با دوستانم ملاقات کنم. حدس بزن چی شده؟ همه هنوز برای شروع معاشرت راحت نیستند. همانطور که به تدریج به یک روش به دفتر باز می گردیم، باشید فهم و همدل که همه از لحاظ فیزیکی راحت نیستند. لطفاً عدم علاقه به بازگشت به دفتر با انگیزه کار را اشتباه درک نکنید. افراد ممکن است شرایط شخصی داشته باشند که باعث می شود احساس راحتی کنند – چه مشکلات سلامتی شخصی یا افراد مسن در خانه. برخی از آنها که مشتاق بازگشت هستند، ممکن است فقط زمان دوری از خانواده خود را بخواهند! این مهم است که در مورد حذف سوگیری حضور شفاف باشید. حضور نداشتن در دفتر به این دلیل که نمی توانید به این معنی نیست که کنار گذاشته خواهید شد. روی عملکرد و ارزش تمرکز کنید.

اشتراک گذاری

بسیاری از مقالات آنلاین ارتباط بیش از حد را ترویج می کنند. راستش ارتباط بیش از حد آزاردهنده است. ما باید به افراد اجازه دهیم تا روی کار خود تمرکز کنند، در غیر این صورت هرگز نمی توانند به وضعیت جریان برسند. مردم به دو دلیل وسوسه می شوند که بیش از حد ارتباط برقرار کنند: (1) بررسی یا نظارت بر دیگران … که به این معنی است که هیچ اعتمادی وجود ندارد، و (2) به اشتراک گذاری واقعی دانش و اطلاعات. بیایید روی دومی و بیش از حد تمرکز کنیماشتراک گذاری بجای. همانطور که همه ما اکنون در همه جا هستیم، ناخودآگاه سیلوهای دانش می سازیم. بیش از هر زمان دیگری، ما نیاز به تلاش آگاهانه برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و دانش با در دسترس قرار دادن آنها در پایگاه های داده یا یک ایمیل ساده به جلو داریم. حتی بیشتر با کارمندان جدیدی که به تازگی به شرکت پیوسته اند به اشتراک بگذارید. اشتراک گذاری بیش از حد می تواند فراتر از دانش کاری باشد. وقتی گره میزنیم اشتراک گذاری با نقص، مردم را دور هم جمع می کنیم و آنها را گرم می کنیم. ما بیشتر در مورد خود به عنوان افراد به اشتراک می گذاریم، نه ماشین های کارگر. ما می‌توانیم الهامات، ایده‌ها، کتاب‌ها، فیلم‌ها، غذاهای پخته شده، طنز حیوانات خانگی، الگوهای رفتاری و موارد دیگر را به اشتراک بگذاریم!

همانطور که در چند سال آینده روش های مختلف کار را آزمایش می کنیم، پاسخ های متفاوتی برای تیم های مختلف و تنظیمات مختلف خواهیم یافت. یکی از بهترین چیزها در مورد ما به عنوان انسان، سازگاری ما با محیط است. در حالی که دیگر نمی‌توانیم همه دور هم جمع شویم تا یک مهمانی طوفان فکری سرگرم‌کننده برگزار کنیم، هنوز هم می‌توانیم یک فرهنگ و محیط خلاق را پرورش دهیم. در حالی که ما فرصت های زیادی را برای تجربیات مشترک از دست دادیم، هنوز می توانیم راه های دیگری برای ایجاد سرمایه اجتماعی پیدا کنیم.